Pinhani'nin söylediği, sözleri itibari ile şu anki halet-i ruhiyemi son derece yakından anlatan bir şarkı var:
Ben nasıl büyük adam olucam.... Bu şarkıda şöyle diyor Pinhani
Görmezdim önümü görmezdim , okudum yıllarca hep okudum
okumaktan boynumu büktüm yoruldum
bilmezdim adımı bilmezdim aradım her şehirde aradım
koştum dere tepe aştım dolaştım
kimin uğruna , ne uğruna
Herkes köşesini kapmış iyi ama ben nası büyük adam olucam
bir tek seni bana çok gördü dünya
iyiler bu savaşı kaybetmiş peki ben nası büyük adam olucam
kötü olmak seni geri getirir mi acaba
sevmezdim okulu sevmezdim , okudum yıllarca hep okudum
okumaktan boynumu büktüm yoruldum
bilmezdim oyunu bilmezdim denedim her şekilde denedim
denemekle olmadı zaten yenildim
kimin uğruna , ne uğruna
herkes köşesini kapmış iyi ama ben nası büyük adam olucam
bir tek seni bana çok gördü dünya
iyiler bu savaşı kaybetmiş peki ben nası büyük adam olucam
kötü olmak seni geri getirir mi acaba
ben nası büyük adam olucam....
İnsan ister istemez bu soruyu soruyor kendine. Hele hele bir de şuandaki gibi bir kriz içinde iş arıyorsa... Krizden sebep firmalar alım yapmaktan korkarken ya da yok pahasına eleman çalıştırma derdine düşmüşlerken biz nasıl büyük adam olucaz ? Düşününce hayatımın 18 senesi okuyarak geçmiş ki bu da şu anki ömrümün üçte ikisi ediyor...
Herkes köşesini kapmışken bizler ne yapacağız ? Yani köşe kapmaktan bihaber ortalıkta kalmış bizler... Krizin ortasında kalmış bizler ? Bizlere fırsat ne zaman verilecek acaba ? Talih ne zaman bizden yana olacak bize gülecek ? Evet, yazarken farkındayım aslında biraz Küçük Emrahvari bir üslup kullandım... Bizim hiç fırsatımız olmadı amca der gibiyim... Canım hafiften sıkılmaya başladı, ondan sanırım....
Bir yandan da yeise kapılmadan daha bir kendime güvenerek " Bu da geçer elbet" demek istiyorum. Zira emekler zayi olmaz diye inandım hep ve umarım bu inancımda yanılmayacağım... Biz başarmak zorundayız... Krizler her zaman gelecek geçecektir. Şu an sadece biraz şanssızız ki yanlış zamanda yanlış yerde bulunduk.... Örneğin askere şimdi gidiyor olmak gerekiyordu ki biz tam da krizin göbeğine düştük askerlik sonrası.... Yine de yılmamak lazım... Zafere çiçekli yollardan gidilmiyor en azından ben çiçekli yollardan gidecek kadar hiçbir zaman şanslı olmadım. O yüzden şimdi de çok şaşırmıyorum bu duruma.... Elbet başarılı olacağız ve başarılı olduğumuzda bulunduğumuz noktaya tırnaklarımızla gelmiş olacağız. İşte bu, başarımızı daha anlamlı daha kalıcı yapacaktır....
Ben nasıl büyük adam olucam.... Bu şarkıda şöyle diyor Pinhani
Görmezdim önümü görmezdim , okudum yıllarca hep okudum
okumaktan boynumu büktüm yoruldum
bilmezdim adımı bilmezdim aradım her şehirde aradım
koştum dere tepe aştım dolaştım
kimin uğruna , ne uğruna
Herkes köşesini kapmış iyi ama ben nası büyük adam olucam
bir tek seni bana çok gördü dünya
iyiler bu savaşı kaybetmiş peki ben nası büyük adam olucam
kötü olmak seni geri getirir mi acaba
sevmezdim okulu sevmezdim , okudum yıllarca hep okudum
okumaktan boynumu büktüm yoruldum
bilmezdim oyunu bilmezdim denedim her şekilde denedim
denemekle olmadı zaten yenildim
kimin uğruna , ne uğruna
herkes köşesini kapmış iyi ama ben nası büyük adam olucam
bir tek seni bana çok gördü dünya
iyiler bu savaşı kaybetmiş peki ben nası büyük adam olucam
kötü olmak seni geri getirir mi acaba
ben nası büyük adam olucam....
İnsan ister istemez bu soruyu soruyor kendine. Hele hele bir de şuandaki gibi bir kriz içinde iş arıyorsa... Krizden sebep firmalar alım yapmaktan korkarken ya da yok pahasına eleman çalıştırma derdine düşmüşlerken biz nasıl büyük adam olucaz ? Düşününce hayatımın 18 senesi okuyarak geçmiş ki bu da şu anki ömrümün üçte ikisi ediyor...
Herkes köşesini kapmışken bizler ne yapacağız ? Yani köşe kapmaktan bihaber ortalıkta kalmış bizler... Krizin ortasında kalmış bizler ? Bizlere fırsat ne zaman verilecek acaba ? Talih ne zaman bizden yana olacak bize gülecek ? Evet, yazarken farkındayım aslında biraz Küçük Emrahvari bir üslup kullandım... Bizim hiç fırsatımız olmadı amca der gibiyim... Canım hafiften sıkılmaya başladı, ondan sanırım....
Bir yandan da yeise kapılmadan daha bir kendime güvenerek " Bu da geçer elbet" demek istiyorum. Zira emekler zayi olmaz diye inandım hep ve umarım bu inancımda yanılmayacağım... Biz başarmak zorundayız... Krizler her zaman gelecek geçecektir. Şu an sadece biraz şanssızız ki yanlış zamanda yanlış yerde bulunduk.... Örneğin askere şimdi gidiyor olmak gerekiyordu ki biz tam da krizin göbeğine düştük askerlik sonrası.... Yine de yılmamak lazım... Zafere çiçekli yollardan gidilmiyor en azından ben çiçekli yollardan gidecek kadar hiçbir zaman şanslı olmadım. O yüzden şimdi de çok şaşırmıyorum bu duruma.... Elbet başarılı olacağız ve başarılı olduğumuzda bulunduğumuz noktaya tırnaklarımızla gelmiş olacağız. İşte bu, başarımızı daha anlamlı daha kalıcı yapacaktır....
0 comments:
Yorum Gönder